Monday 13 February 2012

amati muka ayah

aku rindu ayah aku.



Gambar yang ni…aku letak dalam purse aku…

tengah-tengah beratur kat econsave yang tak pernah pendek line-nya…aku amek, kuarkan and tengok…

tengah-tengah tunggu lampu hijau…aku amek, kuarkan and tengok…

tengah-tengah boring tunggu student yang saja melengahkan masa tang nak presentation…aku amek, kuarkan and tengok…

tengah-tengah tunggu bil dari waiter…aku amek, kuarkan and tengok…

aku amati muka ayah…rambut dia…kening dia…mata dia…hidung dia…misai dia…mulut dia…dagu dia…telinga dia…pipi dia…kulit dia…

terdetik kat hati aku: “Yah…kenapa ayah ni gelap sangat? Nasib baik aye tak ikut warna kulit ayah…” hahahahahahahaha…

well…di kalangan family belah ayah aku…my parents is known as Pak itam and Mak itam…kesian mak aku…dilahirkan putih…kawin ngan ayah aku…langsung mendapat title Mak Itam.

Aku amati muka ayah…penuh dada aku…terus sebak…e-ve-ry-ti-me.

Aku terus terbau bedak cuticura dia…

lepas mandi…ayah akan tuang bedak cuticura kat tangan kiri dia, pappap ke ketiak kanan…tuang bedah cuticura kat tangan kanan dia, pappap ke ketiak kiri…when he moved away from that particular spot…tada…there would be a set of fresh foot print, lined nicely by the falling residue of the cuticura talcum powder…

tapi…tak selalu my memory of him is that strong...

kadang…aku tengok gambar ni…aku tengok…aku tak rasa apa…ok…dia ayah aku…so?

bila aku start tak rasa apa apa…aku jadi panik…aku jadi gelabah…aku jadi marah…ape gila ko ni siti…wtf…how can you not feel anything?????? How can you forget!!!!!!!!!!!! Ko mana boleh lupa benda benda macam ni siti…

Aku lupa bau cuticura tu macam mana…

Aku lupa bau brut tu macam mana…

Aku lupa bau lucky strike tu macam mana…

Aku lupa bau tembakau drum tu macam mana…

Aku bangang…aku boleh lupa…

Aku tak nak lupa…aku tak nak lupa ayah aku…aku sayang ayah aku…sapa sapa yang masih ada ayah di sisi korang…Ya Allah…tolonglah…sayangilah ayah ko…

Aku rindu nak dengar kelentong dia…ada jer jawapan dia…setiap soklan yang aku ajukan…ada jeeee jawapan dia…goram den…

Aku rindu bunyi ketung ketang dia tumbuk lesung kat dapur...

Aku rindu kelibat dia…lalu lalang…

Aku rindu nak tengok sepasang selipar jepun tapak putih tali biru muda kat depan rumah…

Aku rindu bunyi kain pelikat bergeser bila dia lalu…

Aku rindu gaya dia dalam kereta masa tunggu aku habis sekolah…aircond buka, tingkap pon bukak, tangan kanan rehat kat bibir tingkap…

Aku rindu…aku rindu nak tengok dia duduk kat meja dapur potong bawang potong sayur petik cili…kole hijau besar dia kat sebelah…nescafe o nipis ngan rokok…ya, cukup tak hygienic…tu sebab ape yang ayah masak sedap kot…hohohohoho…

Aku rindu ayah aku.

keras

tengah tunggu lif, nak turun to have breakfast by the beach. bliss!!! alhamdullillah.

"Dari mana datang bau ni dik?" mama tanya.

"Tu..." aku mungcung,tunjuk dari mana datang bau tu$

Bau tu datang dari electric incense burner, on a table, placed just in front of the elevator's waiting area.

"Ooo...wangi." mama kata.

Then in the evening, mama duduk kat kerusi tu. aku pon datang duduk kat kerusi lagi satu.

"Ma, nilah punca baru tu."

"Ooo..." and with that, she dipped her hand into the warmly burnt incense's liquid!!!

"Ma! kenapa mama celup tangan dalam pewangi tu?"

At this point, aku dah tegelak tebahak bhak dah. Muka mama dah stok muka budak umur 5 tahun gabra bila sentuh benda yang adult suruh jangan sentuh!

"Aku ingat benda tu keras mcm lilin!"

my feet

my feet is big. no. no....not big...huge. yeah huge. my feet is huge. rough and ugly.

"Kaki ko ni dik mcm kaki pesawah." muka ayah straight.

"Aaaaaa...kaki pesawah? kenaperrrr?" cembeng sambil pandang bawah.

"Yelah...besar...lebar...sesuai untuk bajak sawah." muka still straight...senyum sikit.

"Aaaaa..." betambah cembeng.


So you hate em?

Oh no. no no no no no. I don't hate em.

I love em infacts...because...


"Yah...kaki kita bukan sama je ke bentuk dia?" pandang kaki aku; pandang kaki ayah aku; aku pijak pijak kaki ayah aku.