Saturday 16 July 2011

jerebu di jelebu


Mother to son

“abang, sekarang jerebu teruk tau…abang kat sekolah jangan keluar main sangat…”
“jerebu tu ape ma?”
“jerebu tu asap…udara kotor…tak bersih…lagi lagi abang kan ada asma…”
“jerebu tu pukul berapa ma?”

-__-

sale sale sale




Shoes for sale!!!
Brand | Charles & Keith
Size | 7
Condition | 10/10
Story | sekali je penah pakai 
Selling price | RM120
Comes with bag n box


Shoes for sale!!!
Brand | Tiamo
Size | 7
Condition | 10/10 brand new
Story | wrong size so mmg xpenah pakai
Selling Price | RM200
Retail Price | RM269
Comes with bag n box

INTERESTED? 
EMAIL TO
mactus1823@gmail.com

kenduri

mama ada simpan niat nak buat kenduri arwah…alhamdullillah…khamis mlm jumaat haritu…kitaorang dapat buat....buat kat surau kat kampung jawa…kuala pilah…

a few months prior to the kenduri…kitaorang ada balik nak uruskan apa yang patut…komiti surau yang handle semua…alhamdullillah…tak larat nak masak sendiri der weh…

so, khamis tengahari macam tu…aku, kakak aku, lisa and mama pon balik pilah…walaupon dah set komiti surau yang handle semua…tak manis lah kan cuci tangan 100%...

kitaorg sampai…komiti surau dah half way through masak dah…tapi sempat gak lah nak tolong sikit sikit apa yang patut…

seronok weh…borak borak mingle ngan orang orang surau yang otai otai…kelakar nak mampuih diaorg ni…haha…

paling sempoi...tu acik yang pakai t-shirt kaler biru tu...nama dia cik obot...yes...nama dia saja dah unik...orangnya...apatah lagi...kak ogy pon kalah...dialah antara orang kuat kat surau tu...dia tu pantang bersuara...ada jelah benda yang buat kitaorg gelak...walau she didn't mean to crack a joke...

she made a remark kat akak aku...

"ekau ni long...anak dah beghapo?"
"duo cik..."
"duo yor? ekau duk kat kolumpo tu tak becambah ko?"

becambah ok...macam pokok plak akak aku tu dah...

-__-

aku scan…tengok apa yang aku leh buat…capai pisau…tanya uwan tu…

“wan…apo yang nak dipotong laie wan…”
“ha ni ha…keret ni ha…potong cam ni ha…”
oh crap…camner wan ni dapat potong keret tu jadi bentuk memanjang…keret tu bulat…shit…nak tanya mama…malu…nak signal kakak aku…dia tah kat mana…wan ni dah nengok yor den ni ha…mampuih…aku delay masa memotong…
“wan…keret ni nak buek apo wan?”
“keret ni ha…nak buek acar…kang masak samo timun tu ha…” dia explain sambil tangan amek keret yang masih bulat nak potong…YES! Aku pon observe lah wan….YES! I GOT IT!!! Memotong keret off I went…phew!

Keret setel…

sebagai seorang gadis sunti…di kenduri sendiri…di kampung sendiri…di sebuah surau…haruslah aku takleh nak duduk diam…harus mempamerkan kerajinan tahap maksimum…

“wan…dah wan…keret dh habih potong…ado apo laie wan?”
“ha…bawang bosar ni…ekau potong…potong ikut cagho nak buek acar selalu tu…”
…aku tunggu… … …aku tak rasa wan ni nak explain dengan lebih lanjut EXACTLY how you potong the bawang mengikut cara nak buat acar SELALU tu….aku selalu MAKAN acar…tak selalu PREPAPRE acar…oh crap AGAIN.

Aku guna taktik observation…amek bawang besar…potong dua…take one half…potong tiga lagi…oooohhh….kacang! aku pon potong…
“eehhh…salah tu…”
gulp!
“ekau tak payah nak buang sampai abih buntut bawang tu dor…kot ekau buang buntut bawang tu sampai habih…tebughai la bawang tu….buang sikit yor…ekau tengok uwan nyo bawang…dio tecantum yo laie…tengok ekau punyo…ha…kan dah tetangga tangga…”
“oh…ok wan…”

ada satu wan ni…speaking siot…
“erm girllll…can you help me…you please cut this serai…small small…”
“ouh…cut the serai small small… …how small wan?”
“small…I want to blend serai…cut small so serai easy to blend…”
logic mengatakan… kot nak pakai untuk blend…potongan tak perlu sekata…ok…this I know…so aku pon potong…
“oh yes…like this…you good…teng kiu girlll…”

score!

aku tengok atas meja…macam ada benda nak potong lagi…tapi aku takot nak offer diri potong…simply because…aku takot aku ter mix up antara…halia ngan kunyit…

no score…

ada satu buah ni…nama nya buah keras…apparently you mix isi buah keras ni dalam acar…aku tengok lah buah keras ni…macam biji getah. But I keep that thought to myself. 

Hahahahaha.

ha ni ada gambar aku tengah mengcungkil bakat mengcungkil keluar isi buah keras tu...


mak aku was horrified bila dia tengok aku angkat cawan tu...belakang aku tak elok sangat lagi kan...tehehehe...

wahhh...mak aku cekak pinggang bukan main kagi yer...


here...i feel like fazura...tahajjud cinta.
lepas masak...semua orang pangkal surau balik...sebelum datang balik untuk jemaah maghrib...salah seorang orang kuat pangkal tinggal depan surau tu jer......so...kitaorg pon gi lah rumah cik ani ni...ada bau bau bacang gak ngan dia ni...
aku dah banyak kali gak lah gi rumah cik ani ni...tapi aku tak pernah perasan jamban kat belakang rumah dia ni...

memang aku tekedu gak lah tengok...hahahaha...memang jamban tu tecongok je kat situ...cik ani kata...jamban tu memang wujud dari zaman dulu lagi...dia saje tak buang...memanglah dah usang...tapi nilai estetika jamban ni cukup tinggi...i cannot resist but pose with it...mengingatkan aku pada ada satu cite p-ramlee ni...
aku suruh lisa berlakon tunggu turn nak masuk...agak kaget lah aku bila lisa terlalu menghayati watak iaitu dengan mengetuk pintu jamban ni...mano tak eh...kot ghuntuh...mampuih...pintu jamban ni dah dihiasi cantik dengan saluran anai anai.

a better view of the jamban...


besok pagi tu sebelum balik...kitaorg gi ziarah kubur ayah and other relative...

^_^

lupa nak share sesuatu yang baru...

Ya Allah Ya Tuhanku...murahkanlah rezeki hambamu ini Ya Allah...


eh eh eh...


dulu…masa kecik kecik…aku ni umpama bayang bayang yang annoying ayah aku…

pantang aku nampak ayah sarung uniform pagoda dan jeans biru lusuhnya…aku pon pantas…

“ayah nak gi mana aye nak ikot boleh tak nak ikot!”

satu nafas; punctuation in between tak perlu.

“nak gi bank…”
“nak gi pasar…”
“nak gi pilah…”
“nak gi kedai…”

apa saja respon ayah aku kasi…aku pantas mengreply…

“nak nak nak ikot!”

selalunya…dalam keterpaksaan…ayah aku akur…dia pon bawa lah aku…

one fine day…ayah aku bawa aku gi pejabat peguam Abu Zahar kat bangunan MARA kat pekan pilah tu ha…masa tu…aku kecik lagi…darjah darjah la…

aku pon ikot lah ayah masuk dalam ofis peguam tu…ntah ape yang ayah aku borakkan and ngan ntah sape kat dalam ofis tu…aku tak tau…aku tak amik pot…aku merayau rayau dalam opis tu…

aku pon merayaulah… merayau merayau merayau…masa tu ofis tu tak ramai orang…dengan senang hatilah aku berjalan jalan dalam ofis tu…and then…sudden-ly…langkah aku mati…mata aku ternampak…sesuatu…yang amat ganjil…tersemat kemas di bawah cermin di atas salah satu meja kat dalam opis Abu Zahar tu…aku terpaku lalu terkaku di situ…

aku gi dekat lagi ngan meja tu…kebetulan meja itu tidak berpenghuni…aku tengok betul betul…aku tolak cermin mata aku dengan lebih dekat ke mata aku…aku lap lap cermin tu dengan jari telunjuk aku…bagi lagi clear…YE! Aku tak silap…gambar yang diselit di bawah cermin clear yang dijadikan alas di atas meja itu…

adalah…
adalah…
adalah…

gambar KAKAK AKUUUUUU!!!

…minda darjah darjah aku tak dapat digest kejadian ini…apa yang telah terjadi? Kenapa? Mengapa gambar akak aku bleh ada kat atas meja tu? Sape pemilik meja tu? Perlu kah aku bagitau ayah aku? Ape kaitan kakak aku dengan ofis ni?

Sedang aku mencongak congak apakah langkah seterusnya yang perlu aku ambil…ayah aku dah ada kat pintu depan ofis tu…

“jom dik…balik…”

aku diamkan aje apa yang aku telah nampak…
.
.
.
.
.
.
.
.
many many years after that…akak aku pon kawin ngan abang ipar aku…ntah macam mana…aku overheard dari sape tah…yang abang ipar  aku ni dulu pernah kerja kat ofis Abu Zahar…

wait…weideminit…

gambar akak aku + atas meja + ofis Abu Zahar + many years after + abang ipar + pernah kerja situ
                        =
baru aku dapat connectkan the dots…



ceh…jiwang karat haktuuiihhhh…harap ghambut yor panjang!





*waive* hi abang ipar mithali aku…